سلسله نقدها به مذاکرات هسته ای و توافق نامه ی هسته ای:
"نرمش قهرمانانه و مذاکرات؟!"

یک: ایران به مثابه یک کشور خاص؟!!!
پذیرفتن ایران به یک عضو خاص و یا کشور خاص و استثنا و ویژه، توسط سیاستمداران عرصه ی سیاست گذاری های سیاست بین المللی (!)، خود یک نقص اساسی است. نقصی که ناشی از کج فهمی انقلاب اسلامی و تاریخ انقلاب اسلامی است. در طول انقلاب اسلامی، سعی شد به جهانیان ثابت کنیم، ایران کشوری است که مردم در مدیریت آن نقش دارند و مردم آن را انتخاب کردند و همیشه در طول تاریخ برای کسانی که چشم واقع بینی داشته باشند این صحنه ها قابل مشاهده است... و می توان شنید صدای ناب انقلاب اسلامی را.
وقتی در مذاکرات این پیش فرض - یا ناخودآگاه یا خودآگاه - گرفته می شود که ایران یک کشور خاص و استثنایی در عرصه ی بین الملل است، نتیجه اش این می شود که خود را محدودتر از قوانین بین المللی کنیم. ما عضو خاص و یا کشور خاص نیستیم، ما مانند چندین کشور دیگر در جهان عضو NPT هستیم و خود را ملزم به همکاری در سطح قوانین NPT می دانیم و در عمل هم بیش ازین را ثابت کردیم! اما چیزی که در مذاکرات بر ما تحمیل شد، پذیرفتن این نگاه خاص و استثنایی بودن است! متأسفانه این نگاه سبب می شود نقشه ای را بپذیریم که به یک کشور عادی تبدیل شویم! نقشه ای که استقلال ما را مخدوش خواهد کرد...
این نگاه سبب می شود، شما بپذیرید که؛ گذشته ی ایران مشکل اساسی داشته است، پذیرفته اید که قطعنامه ها علیه ایران، مشروعیت دارد، پذیرفته اید که از حقوق مسلم بین المللی خود کوتاه بیایید، پذیرفته اید که تکالیفتان بیشتر از دیگر کشورهاست، پذیرفته اید که اهداف راهبردی کشور خود، دردسر ساز است و باید تعدیل (برفرض طرف مقابل) شود، پذیرفته اید که باید تحت نظارت کدخدایان جهان باشید، پذیرفته اید که ....!!! 
این است که راه این سی سال رفته را نباید با نگاه های غلط از بین برد! ما باید پایبند شعار حقیقی انقلاب باشیم، پایبندی نه در زبان، بلکه در نگاه و ایمان خود به اصول انقلاب، شعار "استقلال، آزادی جمهوری اسلامی"

* آقای عراقچی: مواردی همچون اینکه پرونده ایران بسته است، قابل مذاکره نیست را کنار گذاشتیم و قبول کردیم که طرف مقابل نگرانی هایی دارد که برخی از این نگرانی ها بجا است. البته نمی‌گویم که به حق است. می توان درک کرد که چرا چنین نگرانی هایی وجود دارد، لذا با پاسخ دادن به این نگرانی ها سعی می کنیم آنها را رفع کنیم.
* آقای عراقچی: بپسندیم یا نه، قطعنامه‌های شورای امنیت ما را به یک مورد خاص تبدیل کرده است...!!!
* بند آخر توافق نامه ی منتشر شده از سوی طرف مقابل: (البته هنوز این طرف تأیید کامل و رد کامل این نوشته را نکرده است!)
Following successful implementation of the final step of the comprehensive solution for its full duration, the Iranian nuclear programme will be treated in the same manner as that of any non-nuclear weapon state party to the NPT.
می توان این گونه خلاصه کرد، که بعد از انجام مراحل اعتماد سازی (سه گام بلندمدت)، ایران مثل دیگر کشورهای عضو npt می تواند فعالیت کند!!!!


سیدحسین امین جواهری
نوشتِ یک
بهمن ماه سال 92